این همه گریه نکن غصه ی دنیارو نخور
اونیکه رفته دیگه رفته و عاشقه تو نیست
میدونم سخته ولی باید فراموشش کنی
حتی فکرشم نکن اون دیگه لایقه تو نیست
دیگه چشم به راه نمون آخ دیگه بسته انتظار
این همه کار خداست حکمتی داره کم نیار
فکره فرداتو بکن زندگیتو دادی به باد
عمرتو پای دله بیرحم و سنگه اون نزار
غصه هات قده یه کوهه اما قلب تو صبور
عشق و رویاهات سفر کرده به یک جاده ی دور
اما این آخره قصه ی تو نیست،باور کن
شب و تاریکی همیشه شده بازنده ی نور...
خیلی سخته توی کره ی بزرگ کسی پیشت نباشه
یا اگه باشه انگار که نیستش،تورو همیشه تنها گذاشته
خیلی سخته تو تنهایی همیشه زنده باشی
یا اگه باشی انگار که نیستی،همون بهتر بمیری و رها شی
خیلی سخته یه بغض توی گلوت همیشه داشته باشی
حتی وقتیکه تو شادی بندازه تورو تو دو راهی
آخرم این بغض تو گلوت میشه باعث مرگ زندگیت
هیچ شکی نیست،درسته آخرین حرف زندگی...
Love can never grow old,
Locks may lose their brown and gold,
Cheeks may fade and hollow grow,
But the hearts that love will know
Never winter's frost and chill,
Summer's warmth is in them still…